Door mijn werk sta ik regelmatig dichtbij mensen die opbranden. Het is heftig en het duurt voordat iemand weer de oude is. Vaak valt iemand vrij plotseling om. Laatst gebeurde het weer en het laat me niet los. Ik zag het niet aankomen en dat irriteert me.
Niet in de laatste plaats omdat iedereen wel eens worstelt. Ik mag met m’n kantoorbaantje niet in de schaduw staan van mensen in de zorg, maar het soms best pittig. Daarom ging ik op onderzoek uit en wil ik de resultaten graag met je delen.
Eerst een korte checklist om een beginnende burn-out bij jezelf (en anderen) te herkennen. Ik pik de drie belangrijkste red flags eruit.
Je bent op. Mentaal, fysiek en geestelijk. Je tank raakt leeg en vult zich maar langzaam weer bij. Je slaapt slecht, vergeet dingen en raakt snel geïrriteerd. De zin ontbreekt en je lijf geeft signalen (hoofdpijn, hyperventileren, trillend ooglid, eetlust, stoelgang).
Ook wel depersonalisatie en distantie. Je wordt cynisch en negatief. Going through the motions, maar het kan je ten diepste niet boeien. Wat je interessant, boeiend of opbeurend vond, laat je nu koud. Bij anderen kan dit een eenvoudige manier zijn om te helpen:
Hé ik vind dit gedrag of deze reactie niet zo bij je passen, gaat het goed?
Gedrag wat out of character is kan een signaal zijn dat er iets aan de hand is.
Gebrek aan focus, concentratie en motivatie. Het is erg lastig om dingen voor elkaar te krijgen. Ik ken verhalen van mensen die geen mail kunnen typen en niet begrijpen waarom. Er komt werkelijk niets uit je vingers en alles lijkt groot. Oh en mannen, niet kunnen presteren geldt niet alleen voor je werk.
Nu weet je waar je op moet letten. Misschien is dit een treurig feestje van herkenning. Dan raad ik je aan meteen actie te ondernemen. Begin bij je huisarts.
Naast de signalen die je hart, hoofd en lijf geven, kun je de situatie op je werk tegen het licht houden. Kijk eens naar dit lijstje van bekende risicofactoren.